ادامه مطلب

-       شناسایی بیماربدحال:

-        هنگامی که بیمار را صدا می کنید ، یا به آرامی تکان می دهید، هیچ واکنشی ندارد.

-       علائم حیاتی :

• بررسی وضعیت تنفس :

-        تنفس عادی وطبیعی ( تعداد ۱۲-۱۸ باردردقیقه )

-        برادی پنه ( کمتراز۱۰ باردردقیقه با عمق وریتم عادی )

-        تاکی پنه ( سریع سطحی بیشتراز۲۴باردردقیقه )

-        هیپوونتیلاسیون ( تنفس سطحی وغیرطبیعی)

-        هیپرونتیلاسیون ( افزایش تعداد وعمق تنفس که تنفس کاسمال هم نامیده می شود که براثرکتواسیدوز دیابتی ایجادمی شود)

-       تنفس شین استوک (تنفس دوره ای منظم که درآن تعداد وعمق تنفس افزایش یافته وسپس کاهش می یابد تا آپنه ایجاد شود و۲۰ ثانیه آپنه طول می کشد)

-        آپنه یا قطع تنفس

• بررسی نبض :

برای بررسی نبض بیمارسه مورد راارزیابی می کنید:

                                                      ۱-تند یا تاکیکارد بالاتر از ۱۰۰ در دقیقه

- تعداد نبض دردقیقه :                        ۲-کند یا برادیکارد پائین تر از ۶۰ در دقیقه

                                                    ۳-معمولی ۱۰۰-۶۰ دردقیقه

                               ۱-منظم ( فاصله نبض طبیعی ومنظم )

-        ریتم نبض:     ۲-نامنظم ( فاصله بین نبض ها نامنظم )

                             ۳-منظم همراه با ضربان های زودرس

                                 ۱-نبض قابل لمس نیست

-       قدرت نبض           ۲-نبض نخی (با فشار کم محومی شود )

                                 ۳-نبض ضعیف

                                 ۴-معمولی (بافشارمعمولی محونمی شود)

                                 ۵-نبض پر (بافشارمحونمی شود)

توجه: در موارد فوریت ازنبض کاروتید استفاده می شود

• بررسی فشارخون :

                                             ماگزیمم (سیستول)                                           مینیمم (دیاستول)

-        فشارخون ایده آل :           کمتراز۱۲۰mmhg                                       کمتراز ۸۰mmhg

-        فشارخون طبیعی :           ۱۳۰-۱۲۰   mmhg                                    کمتراز۸۰ mmhg

-        فشارخون مرزی :            ۱۴۰-۱۳۰   mmhg  ۹۰-۸۰                                  mmhg

-        پرفشاری درجه یک:         ۱۶۰-۱۴۰ mmhg  ۱۰۰-۹۰                                   mmhg

-        پرفشاری درجه دو:           ۱۸۰-۱۶۰   mmhg 110-100                                 mmhg

-        پرفشاری درجه سه           بالاتراز۱۸۰ mmhg  ۱۱۰                                  mmhg

v   بطورمتوسط دربالغین فشارسیستول ۱۴۰-۱۰۰ mmhg ودیاستول ۹۰-۶۰ mmhg می باشد وفشاربالای ۹۰/۱۵۰ راپرفشاری می گویند .

v  تغییربیش از ۲۰میلیمترجیوه درفشارخون پایه باید اطلاع داده شود

• مراحل انجام کار:

۱-               بررسی وضعیت هوشیاری بیمار

۲-               کناربیماربمانید واوراترک نکنید

۳-               ازفرددیگری برای اعلام کد۹ کمک بگیرید

۴-               درعرض ۱۰ ثانیه نبض بیماررابررسی کنید درصورت عدم نبض شروع فوری CPR

5-               ترتیب C-A-B رارعایت کنید.

۶-                ماساژقفسه سینه با سرعت۱۰۰ باردردقیقه ۳۰ ماساژدرعرض ۲۰ ثانیه بدهید ، (میزان فشارباید قفسه سینه را۵ سانتیمترجابجا کند ) ، درهر ماساژ اجازه دهید تا قفسه سینه به حالت اول برگردد.

۷-               راه هوایی رابازکنید.

۸-               سیستم تنفس رابررسی کنید(بانگاه کردن ویا با صورت خود حس کنید).

۹-               دوبارتنفس ۳۰بارماساژ (درهنگاه دادن تنفس به بالارفتن قفسه سینه توجه کنید )

۱۰-          فاصله هرتنفس ۵/۱ ثانیه باشد وهرتنفس یک ثانیه طول بکشد وبایدهنگام دادن تنفس ماساژقلبی قطع گردد. تنفس وماساژ ۳۰:۲ تا ۵سیکل ادامه پیدامی کند (حدود۲دقیقه )

۱۱-          درصورت وجود دفیبریلاتور بیفازیک : شوک ۱۵۰-۲۰۰ ژول بعدازهر۵سیکل وبلافاصله بدون وقفه ماساژادامه پیدا می کند

۱۲-          درصورت تعبیه لوله تراشه بدون هماهنگی بین ماساژ وتنفس ، ماساژ ۱۰۰ ضربه دردقیقه ادامه پیدامی کند وهر۶تا۸ثانیه یک تنفس داده می شود (۸تا۱۰ تنفس دردقیقه )

توجه: ازهیپرونتیله کردن بیمارخودداری کنید

۱۳-          به محض رسیدن تیم CPR ازبیمارفاصله گرفته وبادادن گزارش احیای بیماررا به تیم بسپارید ودردادن وسایل به تیم CPRکمک کنید